Μικρασιάτης μαντολινίστας και συνθέτης ρεμπέτικων τραγουδιών.
Ο Παναγιώτης Τούντας γεννήθηκε το 1886 στη Σμύρνη από ευκατάστατους γονείς. Από παιδί άρχισε να παίζει μαντολίνο και σπούδασε μουσική στην Αίγυπτο. Από το 1915 συμμετείχε στη Σμυρναίικη Εστουδιαντίνα του Σιδέρη, που έμεινε γνωστή με το όνομα «Τα Πολιτάκια». Συμμετείχε σε διάφορα μουσικά σχήματα που έκαναν περιοδείες εκτός Σμύρνης για την ψυχαγωγία των Ελλήνων της διασποράς.
Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή ήρθε και εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Πρωτόπαιξε στο «Αραράτ» της λεωφόρου Αλεξάνδρας, τον Αύγουστο του 1923. Κατόπιν εμφανίστηκε στην ταβέρνα του Κερατζάκη στην Ανάσταση Κερατσινίου και αργότερα δημιούργησε τη δική του ορχήστρα στην Πλατεία Πασαλιμανιού (στον «Αστέρα»).
Το 1924 αναλαμβάνει τη διεύθυνση του ελληνικού παραρτήματος της γερμανικής «ODEON». Μέχρι να κατασκευαστεί το εργοστάσιο δίσκων στην Ελλάδα, συνεργάζεται σχεδόν με όλες τις δισκογραφικές εταιρείες και διευθύνει τις περισσότερες ηχογραφήσεις που γίνονται στην Ελλάδα. Τον ίδιο χρόνο ηχογραφεί τη «Σμυρνιά» με την αθηναϊκή Εστουδιαντίνα του Τάσου Μαρίνου και γίνεται ο πρώτος λαϊκός συνθέτης που το όνομά του αναγράφεται σε ετικέτα δίσκου. Το 1931 αναλαμβάνει καλλιτεχνικός διευθυντής της «COLUMBIA» και της «HIS MASTER’S VOICE» και παραμένει στη θέση αυτή μέχρι το 1940.
Τα τραγούδια που πέρασε στη δισκογραφία είναι γύρω στα 350 και έχουν ερμηνευτεί από όλους τους προπολεμικούς τραγουδιστέ της εποχής, όπως ο Κώστας Ρούκουνας, ο Στελλάκης Περπινιάδης, ο Κώστας Νούρος, η Ρόζα Εσκενάζυ, η Ρίτα Αμπατζή, ο Αντώνης Νταλκάς, ο Ευάγγελος Σωφρονίου, ο Ζαχαρίας Κασιμάτης, ο Γιώργος Βιδάλης, ο Στράτος Παγιουμτζής κ.ά.
Από τα τραγούδια του ξεχωρίζουν: «Η γκαρσόνα» (παλιό μικρασιάτικο), «Νέα Σμυρνιωτοπούλα», «Το κουκλί της Κοκκινιάς», «Κουβέντα με το Χάρο» («Το Χαρο τον αντάμωσαν»), «Λιλή η σκανταλιάρα», «Ο κοκαϊνοπότης», «Το Μαριανθάκι», «Το Σωφεράκι», «Μπίντα γιάλα», «Στους Ποδαράδες», «Φτώχεια μαζί με την τιμή», «Νίνα», «Μικρό μελαχροινό», «Θα σε κάνω μενεξέ», «Εγώ θέλω πριγκιπέσσα», «Είν’ ευτυχής ο άνθρωπος», «Περσεφόνη μου γλυκειά», «Κουβέντες της φυλακής», «Πεισματάρα μου», «Αλάνης πια δεν είμ’ εγώ», «Aμάν, Κατερίνα μου», «Σαν πεθάνω, βρε μανούλα», «Τα ζουμπουλένια μάτια σου», «Η Δημητρούλα», «Όνειρο ενός μπεκρή», «Τουρκοπούλα μου», «Αερόπλανο θα πάρω», «Τομπουρλίκα», «Τα τσόκαρα», κ.ά.
Ο Παναγιώτης Τούντας πέθανε, σε ηλικία 56 ετών, στις 23 Μαΐου του 1942.
ΠΗΓΗ: sansimera.gr
