Συγκινητικό ποστ από τον Αναστάσιο Αθανασόπουλο…Σκιαγραφεί μια αλήθεια και μια πραγματικότητα που κανείς δυστυχώς δεν μπορεί να αλλάξει! Η εξέλιξη, η τεχνολογία, η ανάπτυξη…έχουν “συνέπειες!”
ΓΡΑΦΕΙ
Όλοι εμείς, οι πάνω από 55, 60, 70 είμαστε μια γενιά που δεν επιστρέφει:
Μια γενιά που περπάτησε και γύρισε από το σχολείο με τα πόδια.
Μια γενιά που ο δάσκαλός σου σε έστελνε στο γραφείο να πάρεις κιμωλία …
Μια γενιά που στο σχολείο έκανε έπαρση και υποστολή της σημαίας.
Μια γενιά που σπούδασε μόνη της, που δεν είχαν λεφτά οι γονείς μας για ιδιαίτερα μαθήματα και όμως δεν τα παρατήσαμε…
Αν τότε δεν καταλάβαινες κάτι, έμενες μετά το μάθημα και σου το το εξηγούσαν.
Μια γενιά που έγραψε στα ημερολόγιά της και στο άλμπουμ αποφοιτήσεως, μια γενιά μαθητών και μαθητριών που έκαναν την εργασία τους μόνοι τους, δεν τους βοηθούσαν οι γονείς τους, γιατί ήταν στα χωράφια, στις δουλειές, στα γραφεία τους.
Μια γενιά που θεωρούσε ντροπή να κάθεται στο λεωφορείο στο κάθισμα, δίπλα σε έναν όρθιο ενήλικα, γέροντα, έγκυο και γενικά σε όποιον είχε ανάγκη.
Μια γενιά που γελούσε πολύ τα βράδια σιγά με τα αδέρφια τους πριν κοιμηθούν, για να μην ξέρουν οι γονείς τους, ότι είναι ξύπνιοι…
Μια γενιά που πίστευε στον Θεό, ή σε ό,τι θεωρούσε ανώτερο της, που σεβόταν απόλυτα τους γονείς, τους δασκάλους και τους γείτονες.
Μια γενιά που έπαιζε στο δρόμο, στις λάσπες, στα οικόπεδα και έπινε νερό από την βρύση ή από το πηγάδι.
Μια γενιά που αγάπησε την οικογένεια, την πατρίδα, το καλό, το όμορφο, την αλήθεια.
Εμείς, οι πάνω από 60, 70, είμαστε μια γενιά που δεν επιστρέφει.
