Τα στέκια κλείνουν, οι αναμνήσεις σιγά – σιγά ξεθωριάζουν. Η ζωή μας αλλάζει. Προς το χειρότερο ή το καλύτερο;
Οι παρέες χάνουν τα στέκια τους. Τί συζητούσαμε άραγε τόσα χρόνια εκεί στην Πλατεία με τον Γιώργο Καρατάσο και τον Λούη Λάμπρου; Τα παιδιά που έπαιζαν και μεγάλωσαν εκεί; Θα τα θυμούνται άραγε όταν μεγαλώσουν;
Πάνε και τα περισσότερα καφενεία και οι ταβέρνες στην Πρόνοια. Πάει και ο Σταυρουλάκης και ο Χουνταλας και ο Ροδόπουλος.
Όλα αυτά είναι αναπόφευκτα όταν αναπτύσσεται τουριστικά μια πόλη σε ένα καθεστώς ελεύθερης οικονομίας.
Όμως…….
ΟΜΩΣ δεν το δέχομαι ο μόνος ωφελημένος από τέτοιες αλλαγές με τον διωγμό των ντόπιων να είναι ο κάθε ιδιοκτήτης των ακινήτων.
Και δεν το δέχομαι διότι το κατάστημα του δεν έχει παρά ελάχιστη μισθωτική αξία χωρίς τον χώρο μπροστά.
Δεν δέχομαι να εισπράττει ο ιδιοκτήτης πολλές δεκάδες χιλιάδες ευρώ και ο Δήμος ψίχουλα.
Ας καταλάβει ο ιδιοκτήτης και ο όποιος μελλοντικός μισθωτής ότι δεν θα μπορεί παράνομα να επεκταθεί.
Ας μην δώσουν επιχειρήματα για αύξηση τελών.
Ας κρατήσουμε κάποιες ισορροπίες. Μην το παρακάνετε.
Θα μας βρείτε απέναντι για τα συμφέροντα των πολλών.
Αναθεωρήστε αποφάσεις, έστω και στο παρά ένα.
