Έβαψαν και καλλώπισαν την πρόσοψη του κτιρίου του πανεπιστημίου που φοιτούν με δικά τους έξοδα, μην μπορώντας άλλο να βλέπουν την ασχήμια και τη βρωμιά, κυρίως όμως την αδιαφορία εκείνων που έχουν την ευθύνη της δομής! Στο κάτω – κάτω, λίγη μπογιά χρειαζόταν, χρόνος και καλή διάθεση!
Ο Γιώργος, ο Δημήτρης, η Ναταλία και ο Παναγιώτης φοιτούν στο πανεπιστήμιο Πελοποννήσου στην Κόρινθο. Η δομή, αντιμετωπίζει εκ της ιδρύσεως της στεγαστικό πρόβλημα που οι αρχές αδυνατούν να λύσουν αφήνοντας τα όποια σχέδια επι χάρτου και το πανεπιστήμιο ουσιαστικά, διασκορπισμένο σε κτίρια μέσα στην πόλη που δεν πλοιρούν της προυποθέσεις.
Ένα εκ των τμημάτων λοιπόν συστεγάζεται με την δομή του Κέντρου Υγείας Κόρινθου! Η είσοδος είναι κοινή, και όπως φαίνεται και στην φωτογραφία, βανδαλισμένη!
Φυσικά η κατάσταση της εισόδου δεν είναι των τελευταίων ημερών, χρονίζει, χωρίς διόλου να ενοχλεί κανέναν, ούτε εκ της πανεπιστημιακής αρχής αλλά ούτε και της υγειονομικής. Άλλωστε…θα την ξαναβανδαλίσουν!
Αυτός ωστόσο δεν ήταν ο τρόπος σκέψης των τεσσάρων φοιτητών οι οποίοι σήκωσαν τα μανίκια τους, έβαλαν το χέρι στην τσέπη τους και αποκατέστησαν την είσοδο δαπανώντας λίγο απο τον χρόνο τους!
Το γεγονός έκανε γνωστό χθες με ανάρτησή του στο διαδίκτυο το ίδιο το Κέντρο Υγείας Κορίνθου, ευχαριστώντας θερμά τους φοιτητές οι οποίοι, όπως σημειώνεται, προχώρησαν σε αυτήν την ενέργεια ώστε να υποδεχτούν όπως αρμόζει τους νέους φοιτητές!
Η ενέργεια των παιδιών σαφώς και είναι αξιέπαινη! Όμως, έρχεται να απογυμνώσει στον απόλυτο βαθμό τις αρχές, εκείνους που έχουν την ευθύνη των δύο δομών και οι οποίοι βρέθηκαν ανεπαρκείς στο να παρέμβουν, ώς έχουν ευθύνη!
Το «ευχαριστώ» δεν είναι εκείνο που πρέπει να κάνουν οι υπεύθυνοι των δομών. Εκείνο που οφείλουν να κάνουν είναι να μην αναγκάζουν με την δική της μη παρέμβαση φοιτητές όπως ο Γιώργος, ο Δημήτρης, η Ναταλία και ο Παναγιώτης να αναλάβουν δράση ώστε ο χώρος που σπουδάζουν να είναι καθαρός, να μην είναι βανδαλισμένος.
Αντί «ευχαριστώ» θα έπρεπε οι υπεύθυνοι των δυο δομών να σκύβουν το κεφάλι τους και βεβαίως ήδη να έχουν αποδώσει στα παιδιά τα έξοδα που από το χαρτζιλίκι ή τη δουλειά τους, αφού πολλοί φοιτητές εργάζονται για να στηρίξουν τις σπουδές τους, έκαναν προκειμένου να κάνουν αυτό που εκείνοι στάθηκαν «λίγοι» να πράξουν!
