Σαν Σήμερα: 25 Ιουλίου 1893 – Τα εγκαίνια της Διώρυγας της Κορίνθου

Η ιδέα για την κατασκευή της διώρυγας δεν ήταν νέα. Ο τύραννος της Κορίνθου Περίανδρος είχε συλλάβει πρώτος την ιδέα, αλλά γνώριζε πως δεν διέθετε τα τεχνικά μέσα για την υλοποίηση του σχεδίου του.

Το σημαντικότερο έργο επικοινωνιακής υποδομής από τεχνική άποψη που πραγματοποιήθηκε στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα ήταν η διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου. Το έργο θεωρήθηκε συμπληρωματικό της διώρυγας του Σουέζ, η κατασκευή της οποίας ολοκληρώθηκε το 1869. Διόλου συμπτωματικά, την ίδια χρονιά η κυβέρνηση του Θρασύβουλου Ζαΐμη ψήφισε τον νόμο πλαίσιο για την κατασκευή της διώρυγας.

 

Η ανάθεση του έργου, βέβαια, καθυστέρησε για πάνω από δέκα χρόνια. Τα έργα άρχισαν το 1881 με την ίδρυση της Διεθνούς Εταιρείας της Θαλάσσιας Διώρυγος της Κορίνθου. Ολοκληρώθηκαν ύστερα από πολλά προβλήματα, συμπεριλαμβανομένης της πτώχευσης της κατασκευάστριας εταιρείας, το 1893. Η ολοκλήρωση της κατασκευής της διώρυγας, όμως, δεν απέδωσε τα αναμενόμενα κέρδη, όπως ήλπιζαν οι εμπνευστές του έργου. Το πλάτος της διώρυγας ήταν περιορισμένο, ενώ κυριαρχούσε διεθνώς η τάση για τη ναυπήγηση ολοένα και πιο μεγάλων πλοίων. Αυτό δεν σημαίνει ότι το έργο ήταν αχρείαστο. Δημιουργήθηκε ένας νέος δρόμος για τη σύνδεση του Πειραιά με την Πάτρα και τη δυτική Ελλάδα.

Τα εγκαίνια του μεγαλόπνοου σχεδίου που πρώτος ονειρεύτηκε ο Περίανδρος έγιναν την 25η Ιουλίου 1893. Τον πρώτο επίσημο διάπλου της διώρυγας έκανε η θαλαμηγός «Σφακτηρία» της βασιλικής οικογένειας της Ελλάδας. Πλήθος κόσμου είχε συγκεντρωθεί στις δύο πλευρές της διώρυγας για να παρακολουθήσουν το θέαμα των εγκαινίων και να επευφημήσουν τη βασιλική οικογένεια. Επρόκειτο για μια περίοδο που η έστω και από μακριά συνάντηση με κάποιο μέλος του βασιλικού οίκου αποτελούσε ξεχωριστή τιμή για τους απλούς χωρικούς, οι οποίοι αποτελούσαν την πλειονότητα του ελληνικού βασιλείου.

 

Μετά τον αγιασμό, ο Γεώργιος Α΄ εκφώνησε πανηγυρικό, στον οποίο εξέφρασε τη χαρά του που επί των ημερών του υλοποιήθηκε ένα τέτοιο έργο. Λόγο εκφώνησε και ο Ανδρέας Συγγρός, ο οποίος χρηματοδότησε το έργο στις τελευταίες του φάσεις.