Κάποτε είχαμε φάει με το κουτάλι τα «ανώτερα» και τα «ανώτατα στάδια». Το «ανώτερο στάδιο» του καπιταλισμού ήταν ο ιμπεριαλισμός, το «ανώτατο» του σοσιαλισμού η αταξική κοινωνία και πάει λέγοντας. Κούνια που μας κούναγε όλους μας, αλλά αυτά τα «στάδια» πολύ τα γουστάραμε και διαρκώς τα μελετούσαμε. Ένα μόνο δεν είχε περάσει ποτέ από το φτωχό μας το μυαλό. Ότι το «ανώτερο» στάδιο του κόμματος της αριστεράς ήταν η «αδιαμεσολάβητη σχέση» του ηγέτη της με τον λαό. Και ότι το «ανώτατο στάδιο» της αδιαμεσολάβητης σχέσης, θα ήταν η πεντάλεπτη επίσκεψη όποιου ανθρωπάκου γουστάρει στο γραφείο του μεγάλου ηγέτη.
Παλιότερα, αυτό το αδιαμεσολάβητο το λέγανε «ρουσφετολογία του κερατά» και αναγγελλόταν με καθαρευουσιάνικη ρεκλάμα στην πρώτη σελίδα των επαρχιακών εφημερίδων. «Την πρωίαν της Τετάρτη, δωδεκάτης του παρόντος μηνός, ο βουλευτής του νομού μας κ. Ταδόπουλος, θα δεχθεί εις το βουλευτικό του γραφείο τους ψηφοφόρους του, δια κατ’ ιδίαν συζήτησιν των προβλημάτων τους και δια την καταγραφήν των αιτημάτων τους.»
Οι τότε βουλευτάδες και πολιτευτάδες δέχονταν τους ψηφοφόρους τους όρθιοι στην πόρτα, διότι άπαξ και καθίσει ο αγρότης ή ο βιοτέχνης με τον βουλευτή απέναντι, δε σηκώνεται. Θα μιλά για το δίκαιο του ρουσφετολογικού του αιτήματος μέχρι να νυχτώσει. Όταν όμως τον δει όρθιο και βιαστικό, τα λέει στα γρήγορα μην και φύγει ξαφνικά και τον χάσει. Δίπλα στον βουλευτή δε, στεκόταν πάντα ο ιδιαίτερος του, μ’ ένα στυλό κι ένα μπλοκάκι στο χέρι, για την καταγραφή του «αιτήματος».
Ο βουλευτής αρκούσε να σφίξει το χέρι του ψηφοφόρου, να τον ρωτήσει πως πάει η οικογένεια, αν αποδίδει η δουλειά στο χωράφι, τι κάνει η μάνα του, αν ζει ακόμα το γαϊδούρι του και να του δώσει ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη. Μ’ αυτά μόνο, τον είχε τον ψηφοφόρο. Και μόλις εκείνος άρχιζε να διατυπώνει το «αίτημα», το αφεντικό τον παρέπεμπε στο γραμματικό «πες τα εδώ στον ιδιαίτερο μου και ξαναμιλάμε», ενώ από πίσω ερχόταν ήδη φουριόζος ο επόμενος ψηφοφόρος.
Σοφές και αποτελεσματικές πρακτικές, γαλβανισμένες μέσα στους δυο αιώνες του ελληνικού πελατειακού συστήματος, των οποίων προφανώς ο Κασσελάκης δεν είναι κοινωνός. Διότι εφεξής θα δέχεται μεν κάθε βδομάδα πολίτες να του λένε απόψεις, αλλά δεν τον είδα να κατέχει και να εφαρμόζει το know how αυτής της προαιώνιας πολιτικής πρακτικής. Τον είδα στις φωτογραφίες να στρογγυλοκάθεται στη γραφειάρα του απέναντι από τον ψηφοφόρο, να κρατά σημειώσεις από τις «παρατηρήσεις» και τα «αιτήματα», να κάνει πλακίτσα και γενικώς να συμπεριφέρεται λες και κάνει εμπορική συμφωνία με τον απέναντι.
Λάθος Στέφανε, λάθος. Σε λίγο θα σε πνίξουν οι «πολίτες». Βάλε μια τάξη, οργάνωσε το καλύτερα. Και ποτέ μα ποτέ, μην πετάς το χαρτί των σημειώσεων σου στο καλάθι των αχρήστων μπροστά στους επισκέπτες. Μετά να το πετάς, αφού το κάνεις κομματάκια. Διαρρέουν αυτά.
