Άγιος Προκόπιος
Άγιος της Χριστιανικής Εκκλησίας, που μαρτύρησε για την πίστη του επί αυτοκράτορος Διοκλητιανού. Η μνήμη του τιμάται στις 8 Ιουλίου.
Ο Προκόπιος γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ από γονείς Εθνικούς (ειδωλολάτρες). Επί αυτοκράτορος Διοκλητιανού (284-305) διορίσθηκε Δούκας της Αλεξανδρείας με τη μεσολάβηση της μητέρας του Θεοδότης. Το βασικό καθήκον που του ανατέθηκε ήταν ο διωγμός των χριστιανών.
Καθ’ οδόν προς την Αλεξάνδρεια, ο Προκόπιος είδε όραμα σταυρού και μία φωνή να του λέει: «Εγώ είμαι ο εσταυρωμένος Ιησούς ο του Θεού υιός». Ο Προκόπιος μετά το όραμα διέκοψε το ταξίδι του και μέσω Σκυθούπολης επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ, όπου άρχισε να κηρύττει το Χριστό.
Όμως, η μητέρα του τον κατήγγειλε στον ηγεμόνα της Καισάρειας Ούλκιο, ενώπιον του οποίου ομολόγησε την πίστη του στο Χριστό. Ο Ούλκιος, αφού τον βασάνισε, διέταξε να τον οδηγήσουν στον ειδωλολατρικό ναό για να προσφέρει θυσίες.
Μετά τον θάνατο του Ούλκιου ήλθε και η σειρά του Προκόπιου, ο οποίος αποκεφαλίστηκε με διαταγή του νέου ηγεμόνα της Καισάρειας Φλαβιανού στις 8 Ιουλίου του 303.
Απολυτίκιο
Αγρευθείς ουρανόθεν προς την ευσέβειαν, κατηκολούθησας χαίρων ώσπερ ο Παύλος Χριστώ, των Μαρτύρων καλλονή Μάρτυς Προκόπιε, όθεν δυνάμει του Σταυρού, αριστεύσας ευκλεώς, κατήσχυνας τον Βελίαρ, ου της κακίας άτρωτους, σώζε τους πόθω σε γεραίροντας.
Σχετικό
Το όνομα του μεγαλομάρτυρα Προκόπιου μνημονεύεται στην απόλυση της ακολουθίας του γάμου. Για να φωτίσει με προκοπή στους νεονύμφους;
ΙΕΡΕΥΣ: Ο δια της εν Κανά επιδημίας τίμιον αναδείξας τον γάμον, Χριστός ο αληθινός Θεός ημών, ταις πρεσβείαις της παναχράντου αυτού Μητρός, των αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων, των αγίων θεοστέπτων βασιλέων και ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης, του αγίου μεγαλομάρτυρος Προκοπίου, και πάντων των Αγίων, ελεήσαι και σώσαι ημάς ως αγαθός και φιλάνθρωπος και ελεήμων Θεός. Δι’ ευχών των αγίων Πατέρων…
Όσιος Θεόφιλος ο Αγιορείτης
Αγιορείτης μοναχός, που αναγορεύτηκε σε όσιο. Η μνήμη του τιμάται στις 8 Ιουλίου.
Ο Θεόφιλος γεννήθηκε στη Ζίχνη της Μακεδονίας περί το 1460 από γονείς ευσεβείς και ανατράφηκε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου. Έγινε μοναχός, κατόπιν ιερέας και από τότε περιφερόταν σε διάφορους τόπους, διδάσκοντας με το παράδειγμά του τον λόγο του Θεού.
Στις αρχές του 16ου αιώνα, κατέληξε στο Άγιον Όρος και στη Μονή Βατοπαιδίου και από εκεί στη Μονή Ιβήρων, όπου ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την αντιγραφή χειρογράφων και την καλλιγραφία. Αρκετά έργα του, περίπου τριάντα, λειτουργικού κυρίως περιεχομένου, σώζονται στην πλούσια βιβλιοθήκη της μονής.
Απεβίωσε ειρηνικά και από το λείψανό του ανέβλυσε μύρο ευωδιαστό, σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση.
Απολυτίκιο
Ως του Σωτήρος γνησιώτατον φίλον, και των εν Άθω ευωδέστατον κρίνον, και νοητόν αλάβαστρον οσίων αρετών, ιεροίς εν άσμασιν, ευφημούμεν σε Πάτερ, εις οσμήν των μύρων σου, ευλαβώς συνδραμόντες, δι’ ων ευφραίνει πάντοτε ημάς, τους σε τιμώντας, Θεόφιλε Όσιε.
Πηγή: SanSimera.gr
