Για κάντε έναν κόπο να μπείτε στη θέση ενός συνέλληνα που το 2019 και το 2023 ψήφισε ΝΔ, αλλά στις Ευρωεκλογές συνειδητά δεν πήγε στην κάλπη. Που είπε «μωρέ θα του δώσω εγώ ένα μήνυμα του Κυριάκου, να το θυμάται για καιρό». Που το βράδυ των εκλογών ευχαριστήθηκε με το 28,5%. Που βλέποντας τη μαυρίλα των νεοδημοκρατών στα τηλεοπτικά στούντιο, είπε «για να δούμε τώρα, θα συνέλθουν οι κυβερνητικοί, θα ξεκαβαλήσουν απ’ το καλάμι, θα αφήσουν τα κορδώματα και τις σιγουριές; Θ’ ασχοληθούν επιτέλους με τα πρακτικά μου προβλήματα;».
Τι άραγε βλέπει σήμερα αυτός ο άνθρωπος; Βλέπει μια ΝΔ με σπασμένη τη μια φτερούγα, έναν Μητσοτάκη για πρώτη φορά αμήχανο απέναντι στο νέο σκηνικό, μια καινούρια κυβέρνηση για τη σύνθεση της οποίας κανένας δεν πανηγύρισε. Ψιλομίζερα πράγματα αντιλαμβάνεται, χαμηλές πτήσεις από τούτη την πλευρά του πολιτικού φάσματος. Καταλαβαίνει ότι η ΝΔ και η κυβέρνηση της θα κάνουν καιρό να βρουν κανονικό βηματισμό, αν τον βρουν και δεν τους πάρει τελείως η κατηφόρα.
Οπότε, βαριά απογοητευμένος, στρέφει το κεφάλι και κοιτάζει απέναντι. Στο αντίπαλο δέος, στον χώρο που φιλοδοξεί κάποια στιγμή να πάρει τη θέση της ΝΔ που στραπατσαρίστηκε. Και στυλώνει το βλέμμα στον μόνο -πλην της ΝΔ- πολιτικό χώρο που υποτίθεται ότι διαθέτει τα προσόντα να κυβερνήσει, αν η κεντροδεξιά αρχίσει να παρακμάζει. Και τι βλέπει στην κεντροαριστερά ο ψηφοφόρος που έχει τα σκληρά μηνύματα στην κωλότσεπη και με το παραμικρό τα ταχυδρομεί;
Βλέπει μια εικόνα πλήρους παραλυσίας. Ένα πολιτικό τοπίο που μοιάζει με βίντεο της Γάζας, την ώρα που επιτίθενται οι Ισραηλινοί. Εκρήξεις ακούγονται παντού, μαύροι καπνοί αναθρώσκουν, θανάσιμες οδομαχίες λαμβάνουν χώρα ανάμεσα στα ερείπια. Τα έγκατα της κεντροαριστεράς φλέγονται και μάλιστα δίχως την παραμικρή έξωθεν παρέμβαση. Μόνοι τους ανατίναξαν και συνεχίζουν να ανατινάζουν το σπίτι τους.
Αρχηγοί και αρχηγίσκοι, ηγεμόνες και ηγεμονίσκοι, πρώην και νυν, τουρλού-τουρλού, αλληλοπυροβολούνται δίχως έλεος. Τσίπρας, Κασσελάκης, Ανδρουλάκης, Δούκας, Χαρίτσης, Κωνσταντινόπουλος, Χριστοδουλάκης, Γιαννακοπούλου, Θεοχαρόπουλος, Παπανδρέου, Γερουλάνος… όποιος τέλος πάντων κατέχει ή κατείχε κάποιο αξίωμα μέσα σ’ αυτόν τον ιστορικό χώρο, έχει αρπάξει ένα μαχαίρι και πετσοκόβει τον διπλανό του. Όλοι εναντίον όλων, η μια γραμμή μέσα στην άλλη, η μια προσωπική στρατηγική κόντρα στην άλλη, η μια μπηχτή απαντάει στην άλλη, χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.
Η αμηχανία της ΝΔ και η δυστοκία της να χωνέψει το ευρωαποτέλεσμα, είναι παιδική χαρά μπροστά στο πολιτικό μακελειό που εξελίσσεται στην απέναντι κεντροαριστερή όχθη. Και σκέφτεται ο πολίτης που έστειλε το μήνυμα στους κυβερνητικούς, διότι τον δυσαρέστησαν. «Τούτοι εδώ οι απίστευτοι θα λύσουν όσα δεν λύνει η ΝΔ; Θα κατεβάσουν τις τιμές στο σούπερ μάρκετ, θα μειώσουν τα ενοίκια, θα φέρουν φορολογική δικαιοσύνη, θα εξασφαλίσουν λαϊκή κατοικία, θα κρατήσουν όρθια την οικονομία;
Αυτοί δεν μπορούν να συνεννοηθούν ούτε για τα αυτονόητα. Αντί για καλημέρα, αλληλοπυροβολούνται. Αυτοί μόνο για καταστροφή είναι ικανοί. Τούτους εδώ τους μικρομέγαλους θα βάλω στη θέση των άλλων που έγιναν αλαζόνες επειδή πήραν 41%; Μα εδώ, με κάτι γλίσχρα 12άρι και 15άρια στην κάλπη, βλέπω την αλαζονεία να ξεχειλίζει. Έχουν περισσότερους επίδοξους αρχηγούς από ψηφοφόρους…»
Και ξαναστρέφει το βλέμμα στην από δω όχθη. Και λέει κουνώντας το κεφάλι. «Έλα βρε Κυριάκο, σύνελθε και ξαναβάλε τα πράγματα σε μια γραμμή… δεν έχω άλλη λύση…»
