Χειρότερα δέν γινεται. Η Ελλάδα, εκ των πραγμάτων, δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει έστω και την ελάχιστη αύξηση των εξόδων τής κοινωνικής πολιτικής της.
Αυτό φυσικά δεν είναι κάτι που θα ακούσεις από τη πληθώρα υποψηφίων που ορέγονται τη πρωθυπουργική καρέκλα. Οργώνουν τη χώρα, εμφανίζονται στα μέσα ενημέρωσης καί όλοι, εκτός τής κυβέρνησης, ανταγωνίζονται ποιός θά δώσει τα περισσότερα. Ο εξ Αμερικής Κασσελάκης θα επαναφέρει τη δέκατη τρίτη καί δέκατη τέταρτη σύνταξη, παλιές αγάπες άλλων εποχών, θα αυξήσει τα έξοδα στη δημόσια υγεία, στην εκπαίδευση, στούς μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και οτιδήποτε ελέγχεται από τη κυβέρνηση, όπως ο ελάχιστος μισθός και οι επιδοτήσεις χαμιλόμισθων, ανέργων, και όλων των κλάδων της Ελληνικής οικονομίας.
Ο κήπος της Εδέμ εν τη γεννέση του, με πρώτους και τυχερούς κατοίκους το θυμόσοφο λαό μας.
Όλοι στην αριστερή πολυκατοικία συμμερίζονται περίπου τα ίδια με μικρές αποκλίσεις.Επί πλέον όλοι σε μία νύχτα θα σκοτώσουν τον πληθωρισμό και θα εξαφανίσουν την ακρίβεια. Εδώ πρέπει να πούμε ότι ο Κασσελάκης καινοτομεί γιατί όλα αυτά θα τα κάνει με τη ταυτόχρονη μείωση του φόρου εισοδήματος. Να λοιπόν και ένας πολιτικός που δια μαγείας θα ικανοποιεί όλες τίς επιθυμίες σας. Στην εθνικόφρωνη πολυκατοικία οι μνηστήρες του πρωθυπουργικού θώκου θα πετάξουν το πληθωρισμό μέ το πατριωτικό τους αίσθημα θα απαλλάξουν, σαν καλοί χριστιανοί και πατριώτες τη χώρα από την αμαρτωλή ακρίβεια και θα οικοδομήσουν την “πραγματικη” καινούργια Ελλάδα.
Πραγματικά δεν ξέρω τι φουμάρουν η τι ξέρουν που δεν γνωρίζουμε εμείς και λένε αυτά που λένε.
Επί της ουσίας αυτά που λένε, θα πρέπει όχι μόνο να φοβιζουν αλλά και να τρομάζουν. Αυτά φυσικά για να πραγματοποιηθούν απαιτούν πολλά
χρήματα και όπως είπε ο Δημοσθένης στούς Αθηναίους “δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι τών δεόντων.” Θα σου πούνε ότι θα τα πάρουν από τούς πλούσιους, τη φοροδιαφυγή, την αισχροκέρδια, μαζύ με άλλες ασυναρτησίες. Όλα αυτά δεν είναι σοβαρά και δεν πρέπει να πιστεύει κάποιος ότι υπάρχει πιθανότητα να αποφέρουν έσοδα στο κράτος. Να τα μαζέψουν πρώτα και μετά τα ξοδεύουν. Αυτή η κοινωνική πολιτική θα χρεωκοπίσει ακόμη και πλούσιες χώρες. Βασικά είναι δύο οι λόγοι πού χαρακτηρίζουν τους κατοίκους και των δύο πολυκατοικιών στα αριστερά και στα δεξιά, σύμφωνα με τα όσα υπόσχονται, ως τσαρλατάνους.
Ο πρώτος λόγος είναι ότι η χώρα είναι υπερχρεωμένη. Το 2033, το χρέος της ανεβαίνει κατά 25 δις. ευρώ η 8% τού ΑΕΠ της χρόνιας εκείνης, συν τους τόκους των δανείων που δεν πληρώθηκαν από το 2013, λόγω της συμφωνίας περί ελάφρυνσης του χρέους με τους δανειστές. Ρεπορτάζ της καθημερινής σημειώνει οτι η χώρα το 2033 θα πληρώνει αυξημένα τοκοχρεολύσια πρός εξόφληση του επιπρόσθετου χρεους και ταυτόχρονα το κόστος εξυπηρέτησης των δανείων της κυβέρνησης από τις αγορές θα είναι αυξημένο λόγω των ψηλότερων επιτοκίων δανεισμού. Το χρέος αυτό είναι μια απειλή αν η χώρα δεν είναι σε θέση να το αντιμετωπίσει. Ίσως χρειασθεί μια καινούργια συμφωνία με τους δανειστές, όσον αφορά τουλάχιστον το χρονικό διάστημα αποπληρωμής τού χρέους. Για να μπορεί η χώρα να έλθει σε συμφωνία με τούς δανειστές, απαιτείται η αυστηρή τήρηση των συμφωνιθέντων, δηλαδή μία δημοσιονομική πολιτική με πρωτογενή πλεόνασμα όχι κάτω τού 2% του ΑΕΠ ετησίως.Αυτή η πραγματικότητα βάζει ταφόπλακα στις όποιες υποσχέσεις ανεύθυνων πολιτικών εκτός και αν ακόμα θέλετε κάποιος να σας παραμυθιάσει πάλι με το ένα άρθρο και ένα νόμο θα σβήσει το “ψεύτικο” το χρέος. Όσον αφορά τα κοινωνικά προγράμματα που βγαίνουν μέσα από τίς καρδιές τών καθαρών και άφθαρτων πολιτικών, που τόσο πολύ σας αγαπάνε, πρέπει να γνωρίζετε ότι με τις πολιτικές τους, το μόνο που θα πετύχουν, αν ποτέ κυβερνήσουν, είναι να πεθάνουν όποιο κοινωνικό πρόγραμμα υπάρχει.
Η διατήρηση τών προγραμμάτων κοινωνικής πρόνοιας απαιτεί όπως η οικονομία της χώρας είναι σε τροχιά οικονομικής ανάπτυξης ώστε να δύναται να καλύπτει τις δανειακές της υποχρεώσεις και να αντιμετωπίζει τα δημοσιονομικά έξοδα των προγραμμάτων.
Τώρα σοσιαλιστικές κυβερνήσεις με συλλογικότητες περιορίζουν την ατομική ελευθερία και βάζουν την οικονομία σε πτωτική πορεία. Το άτομο γίνεται υποχείριο της συλλογικότητας, χάνει την αξιοπρέπεια του και αξιολογήται με βάσει τα όσα προσφέρει στη συλλογικότητα και όχι στη κοινωνία.Τα αποτελέσματα της γραφειοκρατικής διαχείρισης της οικονομίας είναι καταστροφικά. Η πολυδιαφιζόμενη συλλογικότητα ήταν ο τρόπος διακυβέρνησης της Σοβιετικής Ένωσης, που όπως ξερουμε ήταν μία τραγική αποτυχία.
Ο δεύτερος λόγος πού δεν μπορούν να σού προσφέρουν τα όσα υπόσχονται είναι ότι δεν βγαίνουν οι αριθμοί.
Και οι αριθμοί δεν ψεύδονται. Το ότι δέν βγαίνουν οι αριθμοί το είχε διατυπώσει, πρίν από δέκα χρονια ο Μάριο Ντραγκι, πρόεδρος της κεντρικης ευρωπαϊκής τράπεζας, όταν δήλωνε οτι “Το ευρωπαϊκό σοσιαλιστικό μοντέλο είναι ήδη φευγάτο”. Τα μαθηματικά είναι ξεκάθαρα. Ας πάρουμε τη περίπτωση της πληρωμής συντάξεων πού χρηματοδοτούνται από τη μισθοδοσία τών εργαζομένων, δηλαδή ο εργαζόμενος σήμερα πληρώνει τη σύνταξη αυτού που δούλευε χτές. Ποιό λοιπόν πρέπει να είναι τό μέσο ποσοστό φορολόγησης της μισθοδοσίας των εργαζομένων πού απαιτείται για να καλύψει το ποσόν της χρηματοδότησης των συντάξεων; Υπολογίζεται ότι το ποσοστό αυτό είναι στο 15,43%. Αυτό το ποσοστό δεν συνπεριλαμβάνει τα φορολογικά έσοδα που πρέπει να έχει η κυβέρνηση για τη χρηματοδότηση όλων των προγραμμάτων πού είναι του δημοσίου τομέα, π.χ. δημόσιοι υπάλληλοι, αμυντικές δαπάνες, δαπάνες υγείας, εκπαίδευσης, ασφάλειας, δημοσίων μεταφορών, συν όλες τις κρατικές επιδοτήσεις και τα τοκοχρεολύσια των κρατικών δανείων. Η οικονομική κατάσταση της χώρας δεν επιτρέπει ούτε στη κυβέρνηση, ούτε στην αλόγιστη αντιπολίτευση, ούτε στο Συμβούλιο της Επικράτειας, να παίρνουν αποφάσεις πού θα τη στείλουν στη χρεωκοπία.
Εδώ τόσο η αντιπολίτευση όσο και το Συμβούλιο της Επικράτειας δείχνουν ικανοί να χρεωκοπίσουν τη χώρα, οι πρώτοι αν κάνουν τα όσα υπόσχονται και το δεύτερο αν παρέμβει στο συνταξειοδοτικό σύστημα της χώρας, επαναφέροντας τα εγκληματικά λάθη του παρελθόντος. Δεν πρέπει να διαταραχτεί η αρμονία μεταξύ εσόδων και εξόδων του συστήματος συνταξιοδότισης. Αν, παραδειγματος χάρη, αυξήσεις τίς συντάξεις η τίς επιδοτήσεις θα πρέπει να αυξήσεις το ποσοστό φορολόγησης τού εισοδήματος, δηλαδή από ψηλό που είναι τώρα θα γίνει ψηλότερο, με δυσμενείς συνέπειες στήν οικονομία, λόγω της αρνητικής επίδρασης που έχει στο οικονομικό κίνητρο τού ατόμου. Δηλαδή, θα πεθάνει τη πάπια που γεννάει τα χρυσά αυγά, όπως λέει και η παροιμία.
Για τούς λόγους αυτούς χαρακτηρίζω ως τσαρλατάνους όλους στην αντιπολίτευση.
Αν φυσικά θεωρούν ότι σαν αντιπολίτευση μπορούν, για ψηφοθηρία να λένε αυτά που λενε, ενώ θα πράξουν άλλα, τότε υπάρχει πρόθεσης εσκεμμένης παραποίησης του σκοπού τους και κατά συνέπεια ο ρόλος της αντιπολίτευσης κάνει μόνο ζημιά. Στη δημοκρατία κυβερνά η πλειοψηφία με τη μειοψηφία να κουβαλάει νερό με το καλάθι.
🔹️Ο Παναγιώτης Μπούρης είναι Καθηγητής/Οικονομολόγος
