Το “Γιατί” του Αποτελέσματος – Γράφει ο Οικονομολόγος Παναγιώτης Μπούρης

Η χώρα όπως και η Ευρώπη είχε Εκλογές για την ανάδειξη του νέου ευρώκοινοβουλίου.

Τα αποτελέσματα αυτών τών εκλογών παρουσιάζουν μια καινούργια πραγματικότητα όσον αφορά τις προτιμήσεις των Ευρωπαίων πολιτών. Φαίνεται πως αυτά τα αποτελέσματα, κατά πρώτο λόγο, δημιουργούν την εντύπωση της μετάλλαξης του εκλογικού χάρτη. Το προβληματισμό αυτό τα μέσα ενημέρωσης αντιμετωπίζουν με ένα καταιγισμό αναλύσεων όσο καί ερμηνειών. Το κοινό χαρακτηριστικό όλων τών ερμηνειών που ακούγονται είναι ότι παρουσιάζουν τις θέσεις των πολιτικών κομμάτων πού αντιπροσωπεύουν. Δεν θέλουν να παραδεχτούν το γεγονός ότι οι πολιτικές των, είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση έχουν κουράσει τη πλειοψηφία των πολιτών.

Τα υβριδικά κόμματα της κομμουνιστικης ιδεολογίας, Νέα Αριστερά, Μέρα, Πλεύση Ελευθερίας και Σύριζα δεν έχουν να προσφέρουν καινούργιες υποσχέσεις πού να διαφέρουν έστω και ελάχιστα από τις γνωστές και κουραστικές τους υποσχέσεις, μέχρι και μια μέρα πριν των εκλογών.

Αυτοαποκαλούνται προοδευτικοί και μετά βίας ψηφίζουν το νόμο να επιτρέπεται ο γάμος των ομοφύλων, ενώ αρνούνται την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα. Στις επιλογές τους μεταξύ ιδιωτικής πρωτοβουλίας και δημόσιας ακολουθούνε πιστά τη πολιτική του μέντορά τους, που είναι το ΚΚΕ. Αυτή η πολιτική τους δεν τούς επιτρέπει να είναι και κομμουνιστες και προοδευτικοί. Αυτή τη τοποθέτηση τήν κατοχυρώνει το γεγονός ότι ο Σύριζα σαν κυβέρνηση δεν έφερε το γάμο των ομοφύλων στη βουλή προς ψήφιση. Δεν είναι λοιπόν προοδευτικά κόμματα γιατί είναι αγκαλιά με το ΚΚΕ.

Η μετακίνηση τού εκλογικού σώματος προς τα δεξιά στην Ευρώπη έχει αρχίσει χρόνια πρίν και ήταν αναμενόμενη, όπως προς το ΚΚΕ στη Ελλάδα, λόγω της ιδιαίτερότητας του κομμουνιστικού μορφώματος στη χώρα.

Τώρα αν υπάρχει κάποιος στη χώρα που να πιστεύει ότι το κομμουνιστικό κόμμα είναι ικανό να βελτιώσει το βιοτικό και οικονομικό επίπεδο της χώρας δεν έχει παρά να θυμηθεί τη κατάρρευση της άλλοτε κρατεάς Σοβιετικής Ένωσης ή να επισκεφθεί τη Κούβα ή τη βόρεια Κορέα.

Ο Κουτσούμπας μπορεί να λέει ότι θέλει γιατί του το επιτρέπει η δημοκρατία της χώρας, ενώ στις χώρες που εφαρμόζεται η κομμουνιστική ιδεολογία του, βλέπεις τη κοινωνία πίσω από τα κάγκελα. Το “γνώθι σαυτόν”δέν υφίσταται στη προκειμένη περίπτωση γιατί προέχει η υποταγή στή κομμουνιστική ιδεολογία. Η ψήφος προς το ΚΚΕ είναι ψήφος εναντίον της ελευθερίας του ατόμου καί τού δημοκρατικού πολιτεύματος.

Η ειρωνεία εδώ είναι ότι η ενίσχυση της ακροδεξιάς δεν διαφέρει από τήν ενίσχυση του κομμουνισμού, όσον αφορά τα αποτελέσματα, αν ποτέ ένα από τα άκρα έρθει στην εξουσία. Τούτο διότι αμφότερα τα άκρα απορρίπτουν την ιδιωτική πρωτοβουλία και θεωρούν το κεντρικό σχεδιασμό, δηλαδή τη δημόσια πρωτοβουλία με τη συλλογικότητα, ως το μόνο τρόπο διακυβέρνησης τής χώρας.

Όταν αφαιρείς το δικαίωμα ιδιοκτησίας τού ατόμου, το άτομο παύει να είναι ελεύθερο και συνεπώς καταλύεται και η δημοκρατία.

Καταλύεται λοιπόν η εποχή της δημοκρατίας και έρχεται μια νέα εποχή όπου οι εκλογείς μπαίνουν στο περιθώριο και έρχονται οι γραφιοκράτες.

Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη πρέπει να αφυπνίσει τις αρχές ασφάλειας των χωρών και να ερευνήσουν εξονυχιστικά την περίπτωση παρέμβασης στην εκλογική διαδικασία άλλης χώρας, όπως έγινε στην Αμερική το 2016. Εδώ στη χώρα μας εκτός τής περίπτωσης Ρωσικού χρηματισμού για να επηρεασθεί η ψηφοφορία υπάρχει και ο συντελεστής της ορθοδοξίας πού επηρεάζει τη ψήφο επίσης.

Τα τελευταία τουλάχιστον 30 χρόνια οι Ευρωπαίοι πολίτες αδυνατούν να ξεχωρίσουν ποιό κόμμα είναι στην εξουσία γιατί οι πολιτικές πού ακόλουθούνται παραμένουν ίδιες. Το καινούργιο προσφέρεται μόνο από τα ακροδεξιά κόμματα και φαίνεται, μετά από τόσα χρόνια το λέγε λέγε, έπεισε ένα μέρος ψηφοφόρων που θέλουν αλλαγή. Τούς βοήθησε πολύ το μεταναστευτκό πρόβλημα πού δεν αντιμετωπιζεται δυναμικά από τις μέχρι τώρα κυβερνήσεις της Ένωσης. Δημιουργείται η αίσθηση ανασφάλειας στους πολίτες της Ένωσης με τα ακροδεξιά κόμματα να το εκμεταλεύονται στο έπακρον. Ο πληθωρισμός δυνάμωσε την επιχειρηματολογία της αντιπολίτευσης χωρίς να θεωρώ ό,τι έκανε τη διαφορά. Η πολυδιαφιζόμενη καθημερινότητα και η επίδρασή της πανω στην επιλογή ψήφου φαίνεται να είναι ανεμική. Η ακρίβεια στό καλάθι της νοικοκυράς ήταν και είναι σχετικά ίδια όσον αφορά τη τάξη των φτωχών. Για τα νοικοκυριά πάνω από τη τάξη της φτώχειας είναι ίδια όπως και πριν με μόνη διαφορά ότι διαμαρτήρωνται, γιατί σαν καταναλωτές πάντα θέλουν να αγοράζουν σε χαμηλότερες τιμές. Αυτή είναι μια παγωμένη συμπεριφορά, δηλαδή νά θέλουμε να αγοράζουμε σε χαμηλότερες τιμές και να θέλουμε να πουλάμε σε ψηλότερες. Μη στέκεσε λοιπόν έξω από το σούπερ μάρκετ και μη ρωτάς τούς καταναλωτές γιατί τώρα ξέρεις τι απάντηση θα πάρεις. Όσο τα ράφια στην αγορά αδειάζουν τόσο και ο τιμάριθμος θα ανεβαίνει. Τώρα η αισχροκέρδια για να υπάρξει πρέπει να υπομονέυται ο ελεύθερος ανταγωνισμός, η να χορηγείται η παραχώρηση αποκλειστικότης τού δικαιώματος πώλησης του αγαθού.

Η δουλειά της κυβέρνησης είναι να διατηρεί ανταγωνιστική και ελεύθερη την αγορά προς πάταξη τής αισχροκέρδιας.

Οι πολυεθνικές είναι το ίδιο τραγούδι πού παίζεται για πολλά χρόνια τώρα και κουράζει γιατί ενώ συμβάλλουν σημαντικά στην ευημερία τών χωρών, μερικοί η μάλλον η πλειοψηφία, θεωρεί τη συμμετοχή των δεδομένη, ενώ δεν είναι. Συμπερασματικά η αριστερή κοινωνική πολιτική με τη συλλογικότητά της, πού τόσο πολύ διαφημίζει ο αρχηγός του Σύριζα, είναι συνταγή αποτυχίας, δεν προσφέρει πλέον τίποτα, είναι ξεπερασμένη, και είναι κυρίως ο λόγος πού ανέβασε τα ποσοστά των ψήφων τών άκρων της κατανομής των ψηφοφόρων.

Τέλος, το καινούργιο ταξίδι μόλις άρχισε και προβλέπω η προσγείωση τού καινούργιου ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, να μη διαφέρει σημαντικά όλων των άλλων. Προσδεθείτε και καλό σας ταξίδι.

 

Παναγιώτης Μπούρης – Καθηγητής Οικονομολόγος