Υποθέτω ότι δεν είμαι ο πρώτος, ούτε θα είμαι ο τελευταίος τούτου του καλοκαιριού που βάζω τις φωνές. Μια ρημαδοβδομάδα στον τόπο μας ψάχνουμε, παιδιά, μπας και καταφέρουμε να γευτούμε λίγο το περίφημο ελληνικό καλοκαιράκι που θυμόμαστε από τα παλαιικά μας, που το ξέρει πια όλη η υφήλιος, αλλά που για μας έχει καταντήσει όνειρο (πριν αρχίσουμε να ψάχνουμε) και κατάρα (μόλις ακούσουμε πόσο κοστίζει).
Σε μια παραλία με δυο ταβέρνες κι ένα ήσυχο μπαράκι θέλουμε να πάμε, με αεροπορική θέση στο καράβι να ταξιδέψουμε. Δεν ψάχνουμε για έναν μήνα διακοπών στα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ, με δείπνα στο Four Seasons και πήγαινε-έλα με ιδιωτικό τζετ. Από τα βραχάκι θέλουμε να κάνουμε βουτιές, όχι από το κότερο του Έλον Μάσκ ή του Μπιλ Γκέιτς.
Τι είναι μωρέ αυτές οι τιμές που ζητάτε, όλοι σας; Το δωμάτιο ξενοδοχείου που το 2022 κόστιζε 130 ευρώ, πήγε το 2023 στα 200 και φέτος το δίνετε 260 «κι άμα θέλετε»; Καλά, δεν ντρέπεστε λίγο; Και μη μου λέτε εμένα «το ανακαινίσαμε», διότι κάθε νεώτερο μοντέλο που βγάζει η Mercendes δεν έχει διπλάσια τιμή από το ακριβώς προηγούμενο. Άκου 100% αύξησε μέσα σε δυο χρόνια.
Αμ εκείνα τα εισιτήρια στα καράβια; Όλο εκπτώσεις κάνουν, όλο οικογενειακά πακέτα διαφημίζουν, τα βρέφη τσάμπα, τα παιδιά 50% κάτω, το αυτοκίνητο μισή τιμή αν είναι ημερήσιο το δρομολόγιο, όλο πόντους εξαργυρώνουν και κουπόνια για τα μπαρ και τα εστιατόρια δίνουν, λες «εντάξει, θα τα βολέψω», αλλά πάνω που νιώθεις ανακουφισμένος, κάνεις την τελική σούμα και – ω του θαύματος- βλέπεις ένα εκατοπενηντάρι παραπάνω τα φετινά εισιτήρια της οικογένειας από τα περσινά.
Άσε εκείνες τις ταβέρνες που τα γκαρσόνια σε κοιτάζουν σαν χολεριασμένο έτσι και τους μιλήσεις ελληνικά. Κάποτε ήμασταν οι καλοί πελάτες που γέμιζαν το τραπέζι «για να χορτάσει το μάτι», αλλά τώρα δεν πιάνουμε μπάζα μπροστά στον Γερμανό και τον Γάλλο που έχει μάτσο τα πενηντάευρα και δεν ζητά και απόδειξη. Σας προειδοποιώ λοιπόν, ούτε το «7-9 αυστηρά η κράτηση του τραπεζιού» θα τηρήσω κι ας γίνει φασαρία στις 9.05 επειδή δεν θα φεύγω, ούτε το «έπεσε το internet και εκτάκτως σήμερα παίρνουμε μόνο μετρητά» θα συγχωρήσω. Θα πάει η καταγγελία σύννεφο κι ας χαλάω τα βράδια μου.
Και μην δω σε κανένα μαγαζί της παραλίας να έχει κερματοδέκτη στην τουαλέτα που θα πάω να ξαλαφρώσω από την μπύρα που πλήρωσα εννιά ευρώ (το μικρό μπουκάλι), γιατί θα τη σπάσω την κλειδαριά κι ας μου φέρει μετά ο μαγαζάτορας το λιμενικό να με πιάσει για φθορά ξένης ιδιοκτησίας. Καινούρια μόδα πάλι αυτή, το μισό ευρώ για να μπεις στην τουαλέτα. Ούτε να κατουρήσουμε δεν μπορούμε πια. Πάλι καλά που δεν μας χρεώνουν και το χαρτί υγείας, ανάλογα με τα τετραγωνάκια που καταναλώνουμε.
Έχουν τρελαθεί τελείως όσοι ασχολούνται με τον τουρισμό. Όχι κάποιοι, όλοι τους. Οι τιμές είναι εξωφρενικές παντού, είναι ντροπή, είναι αίσχος. Εγώ δεν ήμουν υπέρ των αντιτουριστικών κινημάτων, έλεγα «μην διαμαρτύρεστε μωρέ, ας βγει λίγο χρήμα να φάει ο κοσμάκης, τα τουριστικά έσοδα διασπείρονται», αλλά δεν φανταζόμουν πως το 99% αυτού του τουριστοκοσμάκη θα μεταμορφωνόταν σε «τουριστοκατσαπλιά» που σε γδύνει και πιστεύει ότι του χρωστάς και χάρη.
Καλά, για τις ομπρέλες θα τα πούμε προσεχώς. Παραδίπλα από το χωριό μου, ως το 2020 είχαμε πληρωμένη την ομπρέλα με την παραγγελία των καφέδων και των νερών, πρόπερσι άρχισαν τα «20 ευρώ το σετ», πέρυσι πήγε ξαφνικά 40 ευρώ η πρώτη σειρά (ναι, αλλά είναι ξαπλώστρα κύριε), φέτος 80 ευρώ; (Αφήστε που άκουσα για παρακείμενο μπιτσόμπαρο, το οποίο –άκουσον άκουσον- ζητά ελάχιστη κατανάλωση 300 ευρώ για να πάρεις σετ με ομπρέλα και ξαπλώστρες. Το άκουσα, δεν το διαπίστωσα με τα ίδια μου τα μάτια, αλλά θα το ψάξω κι αυτό.)
Αλήθεια; Να πληρώσω 80 ευρώ για να μου βρέχει το κύμα τα πόδια μου, στην παραλία που πιτσιρικάς έβγαζα αχινούς κι η μάνα μου άπλωνε καρό πετσέτα για να φάμε κεφτεδάκια και αγγούρι πασπαλισμένο με χοντρό αλάτι που έφερνα από τον βράχο; Ποτέ σας να μην σώσετε να τις γεμίσετε τις ομπρέλες σας, ούτε ανήμερα Δεκαπενταύγουστο. Όταν με περνούν για ηλίθιο ή θύμα, γίνομαι κι εγώ Κατίνα.
Ε λοιπόν, έτσι που το πάτε, μακάρι να μετακομίσουν οι Γερμανοί τουρίστες στην Κροατία, οι Γάλλοι στο Μαρόκο και οι Αμερικανοί στην Καραϊβική. Να μείνετε να κοιτάτε άπραγοι το πέλαγος κι ας πάνε κατά διαόλου τα δημόσια έσοδα. Και τον χειμώνα να πάτε να δουλέψετε στις ελιές, αντί να βολτάρετε στο Μιλάνο και στο Παρίσι, με τα λεφτά που μου ξαφρίσατε οικειοποιούμενοι μια παραλία που ανήκει σε όλους. Ε μα, είπαμε…
