Εγώ Γιουροβίζιον δεν βλέπω. Ποτέ δεν μ’ άρεσε αυτή η έκρηξη υπερβολής. Ως θιασώτης του έντεχνου, του καλού λαϊκού και του ρεμπέτικου (παλιό μυαλό, ξεπερασμένο θα πείτε), στάθηκε αδύνατο εδώ και δεκαετίες να ευθυμήσω ή να παθιαστώ μ’ αυτό το πολυεθνικό τηλεοπτικό νταβαντούρι που βλέπουμε μια φορά τον χρόνο. Δεν κρίνω τους άλλους που κατά 80% θρονιάζονται και το παρακολουθούν με αγωνία, εγώ αναντάμ μπαμπαντάμ άλλαζα κανάλι κι έβλεπα ταινίες, συγχωρήστε με γι’ αυτό.
Δευτερευόντως μόνο κι ύστερα από μέρες διαπληκτισμών, γράφω τη γνώμη μου για το «μέγα» θέμα που προέκυψε από το χασμουρητό της Σάττι. Προσωπικά δεν κατάλαβα τελικά αν η κοπέλα ήταν κουρασμένη ή αν χασμουρήθηκε επίτηδες εν είδει πολιτικής διαμαρτυρίας. Ούτε αν ήταν απρέπεια έχω άποψη, ούτε αν αναδείχθηκε σε κρυφή αγωνίστρια για τα δίκια του Παλαιστινιακού λαού με νοιάζει. Δόξα τον Θεό έχουμε απ’ όλα σε τούτο τον τόπο, η ελευθερία έκφρασης είναι αυτονόητη όπως και η ανταπάντηση σ’ αυτήν.
Εγώ ένα δεν καταλαβαίνω. Γιατί τα βάλανε με τον Ζούλα. Τι δουλειά έχει ο Πρόεδρος της ΕΡΤ με την (προσποιητή ή πραγματική) κούραση της τραγουδίστριας. Τι σχέση είχε με το χασμουρητό της; Γιατί του την πέσανε του ανθρώπου με τόσο μένος; Τι έπρεπε να κάνει δηλαδή; Να μυρίσει τα νύχια του για το τι σκοπεύει να πράξει η καλλιτέχνιδα στη συνέντευξη τύπου και να την καλέσει από πριν στο γραφείο του να τη νουθετήσει;
Να της πει, «άκου εδώ, δεν θα χασμουρηθείς, δεν θα ξυστείς, δεν θα φτερνιστείς, δεν θα βήξεις, δεν θα στραβομουτσουνιάσεις, δεν θα μετακινηθείς ύποπτα στην καρέκλα σου, δεν θα χαμογελάσεις ειρωνικά, δεν θα κουνήσεις τ’ αυτιά σου και δεν θα φυσήξεις τη μύτη σου όσο θα μιλά η Ισραηλινή, διότι δεν το επιτρέπω»; Τι βλακείες είναι αυτές; Πώς είναι δυνατόν να καταλογίζεται στον Πρόεδρο ενός τεράστιου, δύσκολου, πολυπλόκαμου και πανταχόθεν βαλλόμενου κρατικού καναλιού, ευθύνη γι αυτή την μπούρδα;
Αντί να τον κρίνουν τον άνθρωπο από τη συνολική δουλειά του, από την πληρότητα και την ποιότητα του προγράμματος της ΕΡΤ, από την αντικειμενικότητα ή μη των δελτίων και των ενημερωτικών εκπομπών, από τα βήματα τεχνολογικής αναβάθμισης των καναλιών και των ραδιοφώνων, από την επιτυχία ή την αποτυχία εμβληματικών εκπομπών, βρήκανε να τον κατακεραυνώσουν για ένα χασμουρητό που στο τέλος-τέλος δεν ήταν καν δικό του; Τι σαχλαμάρα, τι ανοησία. Θα συνέλθουμε ποτέ; Το στοιχειώδες μέτρο θα το ξανα-ανακαλύψουμε σε τούτο τον τόπο;
