Ξεκίνησε, όπως μάθατε όλοι σας υποχρεωτικά, ακόμα κι εκείνοι που ποτέ δεν σκοπεύουν να το χρησιμοποιήσουν το καλάθι του νοικοκυριού.
Κι επειδή είμαι παλιός στο τηλεοπτικό κουρμπέτι, δεν μπορώ να μην θυμηθώ κι άλλα παλιότερα τηλεοπτικά σήριαλ σαν το καλάθι.
Θυμάται κανείς το περίφημο take away; Τότε ντε, στους δύσκολους καιρούς μετά το πρώτο σκληρό lockdown και στην αυγή του δεύτερου;
Μόλις το είχε ανακοινώσει ο Άδωνις ως ιδέα για να υπάρξει κατά κάποιο τρόπο η αγορά αλλά χωρίς συνωστισμούς στο εσωτερικό των μαγαζιών. Ε ρε τι είχε γίνει.
Θυμάστε πόσες χιλιάδες τηλεοπτικές ώρες είχαμε φάει για να το αναλύσουμε, να το χλευάσουμε και να το αποδομήσουμε; «Και πως θα κάνουμε τις παραγγελίες;» ρωτούσαμε. «Και με τους πωλητές στην είσοδο των μαγαζιών να δίνουν πακέτα, δεν θα υπάρξει συνωστισμός απ’ έξω;» ξαναρωτούσαμε.
Και μετά από δέκα μέρες, έβγαιναν οι έμποροι και διστακτικά έλεγαν στα κανάλια, «ε κάτι γίνεται μ’ αυτό το take away, κάτι κινείται».
Για να μην θυμίσω στους πολύ παλιότερους, μια χρυσή τηλεοπτική εποχή, όταν τα κανάλια είχαμε αποδοθεί σ’ ένα ανηλεές κυνήγι στις λακκούβες των δρόμων της Αθήνας.
Ήταν το 2003-4. Κάποιος το ξεκίνησε, αποδείχτηκε πιασάρικο, ακολούθησαν όλα τα κανάλια, με αποτέλεσμα κάθε βράδυ όλα τα κεντρικά δελτία ειδήσεων να έχουν κι από μια απ’ ευθείας σύνδεση με μια λακκούβα σε κάποιο δρόμο.
Μέχρι τριψήφιο αριθμό είχε φτιάξει το ΠΕΧΩΔΕ τότε, στον οποίον οι οδηγοί κατήγγειλλαν πού υπήρχαν λακκούβες κι έτρεχε ένα συνεργείο να τις φράξει. Γελοία πράγματα. Μέχρι που ένα βράδυ έγινε κάτι άλλο, τελείωσαν δια παντός οι λακκούβες. Το ίδιο θα γίνει τώρα και με το καλάθι. Σήριαλ για λίγο κι έπειτα θα δουλέψει μια χαρά ή θα ξεχαστεί. Όπως πάντα.
Δημήτρης Καμπουράκης
