19 °C Argos, GR
29 Μαρτίου 2024

Πέτρος Θωμόπουλος: Σύνθεση ενάντια στον Διχασμό!

Η έλλειψη οράματος για τον δήμο μπορεί να είναι πολλές φορές καλύτερη από ένα όραμα γεμάτο ιδεοληψίες χωρίς επαφή με την πραγματικότητα. Η ραγδαία καθίζηση του εμπορικού κέντρου της πόλης δεν είναι αποτέλεσμα ενός παράγοντα αλλά συνδυασμού διαφόρων παραγόντων που σταδιακά οδήγησαν μια ακμάζουσα πόλη σε μια πόλη “Ζόμπι”. Ένα είναι σίγουρο πάντως, δεν άκμασε εξαιτίας του….. Κωλοσούρτη, συνεισέφεραν οι περαστικοί αλλά δεν ήταν η βασική πηγή εισοδήματος. Με αυτή τη λογική το Στενό Αρκαδίας θα έπρεπε να είναι Μανχάταν.

Για να γίνει αντιληπτό το πρόβλημα πρέπει να κατανοήσουμε πως λειτουργεί η πόλη οικονομικά σήμερα και πως λειτουργούσε στο παρελθόν. Το Άργος στο παρελθόν διέθετε 3 βασικούς πυλώνες ανάπτυξης, τη βιοτεχνία – βιομηχανία, την αγροτική – κτηνοτροφική παραγωγή και την καινοτομία. Οι τρεις αυτοί πυλώνες παρήγαγαν πλούτο που καταναλωνόταν στο αστικό κέντρο, την πόλη του Άργους.

Η ευρύτερη περιοχή διέθετε έναν μεγάλο αριθμό βιομηχανιών και βιοτεχνιών με κύριους κλάδους παραγωγής τη μεταποίηση αγροτικών προϊόντων, την υφαντουργία, την κεραμοποιία, τη σωληνουργία και την παραγωγή πλαστικών.

 Στον αγροτικό τομέα, κυρίαρχη είναι συνεισφορά του πορτοκαλιού τη χειμερινή περίοδο και του βερίκοκου τη θερινή, είτε ως εξαγώγιμο φρέσκο φρούτο είτε ως μεταποιημένο. Αρκετές ακόμη καλλιέργειες όπως τα ελαιόδεντρα, οι οινοποιήσιμες και βρώσιμες ποικιλίες αμπελιών και η κτηνοτροφία της περιοχής  συνθέτουν το αγροτοκτηνοτροφικό εισόδημα του Δήμου. Πέραν της εξαγωγής των προϊόντων σημαντική είναι η συνεισφορά των εμπόρων λαϊκών αγορών καθώς η Αργολίδα αποτελούσε και συνεχίζει  να αποτελεί έναν από τους βασικούς τροφοδότες της Αττικής με αγροτικά προϊόντα στις λαϊκές αγορές.
Το Άργος πέραν του πορτοκαλιού είναι γνωστό σε όλη την Ελλάδα για κάτι που πολλοί δεν γνωρίζουν, την κατασκευή αντλητικών συστημάτων, τις γνωστές πομώνες. Τα χρήματα που εισέρρεαν και η μικροοικονομία που δημιουργήθηκε, με μηχανουργεία, εργοστάσια παραγωγής σωληνώσεων, χυτήρια, εξειδικευμένους τεχνίτες κλπ., από αυτό το καινοτόμο για την εποχή του αντικείμενο αποτελούσε ένα επιπλέον κομμάτι που συνεισέφερε στην αύξηση του διαθέσιμου προς κατανάλωση εισοδήματος.

Η αποβιομηχάνιση της χώρας τη δεκαετία του 1990 σε συνδυασμό με την αδυναμία των οικογενειακών στην πλειοψηφία τους επιχειρήσεων να ακολουθήσουν την τεχνολογική εξέλιξη οδήγησε σε μαρασμό της τοπικής βιομηχανίας και μεταφορά βιομηχανικών δραστηριοτήτων  εκτός της περιοχής. Η συμπίεση των τιμών πώλησης των αγροτικών προϊόντων, εξαιτίας της απελευθέρωσης των δασμών και του παγκοσμιοποιημένου εμπορίου, με παράλληλη αύξηση του κόστους παραγωγής τους, περιόρισε περαιτέρω το διαθέσιμο εισόδημα των κατοίκων της πόλης. Τέλος η μη επένδυση στην καινοτομία και η δημιουργία δομών που θα προωθούν την καινοτόμο επιχειρηματικότητα είχε ως αποτέλεσμα τέτοιου είδους οικονομικές μικροκοινότητες, όπως τα συστήματα άντλησης, να χαθούν αντί να κεφαλαιοποιηθούν και να αποτελέσουν πρότυπο ανάπτυξης.

Από τους 3 αυτούς πυλώνες, με εξαίρεση ορισμένων φωτεινών εξαιρέσεων, η πόλη έχει απολέσει τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα στη βιομηχανική παραγωγή και την καινοτομία και έχει παραμείνει εξαρτημένη από τη διακύμανση των τιμών της αγροτικής παραγωγής και κυρίως του πορτοκαλιού, ακολουθώντας ουσιαστικά τη μονοκαλλιέργεια του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο βασικός αιμοδότης της πόλης να είναι το, συμπιεσμένο σήμερα, αγροτικό εισόδημα που παράγεται στον Αργολικό κάμπο και στα χωριά του όπου κατοικεί περίπου ο μίσος πληθυσμός του Δήμου.

Οι ιδεοληψίες ενός Δημάρχου που θεωρεί ότι μπορεί να παίζει ανοίγοντας και κλείνοντας κεντρικές αρτηρίες χωρίς σοβαρό σχεδιασμό έδωσαν την χαριστική βολή σε μια πόλη που ήδη βρισκόταν σε ένα σημείο καμπής και όδευε στην παρακμή.

 Η αστική ανάπλαση έκοψε στη μέση μια πόλη με ήδη κακή ρυμοτομία και χωρίς επαρκείς οδικούς άξονες. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την έλλειψη χώρων στάθμευσης και την παράλληλη μη ύπαρξη μέσων μαζικής μεταφοράς ουσιαστικά απομάκρυνε τους παραγωγούς του εισοδήματος του Δήμου από το αστικό κέντρο όπου γινόταν η κατανάλωση του, δηλαδή την πόλη του Άργους.

Τα αποτελέσματα φάνηκαν τα αμέσως επόμενα χρόνια. Οι κάτοικοι της περιφέρειας του Δήμου Άργους Μυκηνών, όπου παράγουν το κεφάλαιο που καταναλώνεται στο αστικό κέντρο,  προτίμησαν να διαθέσουν το ήδη συμπιεσμένο τους εισόδημα στο Ναύπλιο  μια πόλη που διαθέτει άνετους χώρους για στάθμευση, στο λιμάνι και επί της οδού 25ης Μαρτίου (Δικαστήρια προς Καραθώνα), και ένα φυσικό κάλλος που μπορεί να συνδυάσει την ανάγκη για εξυπηρέτηση αναγκών με την ψυχαγωγία. Στην αρχή απομακρύνθηκε το εμπόριο που ήταν ο πρώτος που επλήγη και από την κρίση καθώς τα ανελαστικά έξοδα είναι μεγάλα και οι μειώσεις στους τζίρους ολέθριες, στη συνέχεια απομακρύνονται οι υπηρεσίες των επιστημόνων (μηχανικοί, γιατροί, δικηγόροι) που πηγαίνουν εκεί που υπάρχει εμπορική δραστηριότητα και κίνηση. Παράλληλα οι αξίες των ακινήτων, άρα και των περιουσιών των κατοίκων, έχουν απομειωθεί με επόμενο θύμα την ποιότητα των ακινήτων τα οποία πλέον δεν συμφέρει τους ιδιοκτήτες να τα συντηρούν με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ποιοτικό κτηριακό δυναμικό.

Η τέλεια καταιγίδα έχει διαμορφωθεί, το Άργος οδεύει να μετατραπεί σε μια υπνούπολη, ένα προάστιο του Ναυπλίου χωρίς εμπορικές δραστηριότητες, χωρίς οικονομική ζωή με λίγα καταστήματα εστίασης γύρω από την πλατεία.

Η μικροπολιτική, ο συγκεντρωτισμός και η έλλειψη οράματος, γνώσεων και παραστάσεων είχε ως αποτέλεσμα να αναζητηθούν εύκολες λύσεις με λαμπερά περιτυλίγματα. Η πανάκεια του τουρισμού εφευρέθηκε ως αντίβαρο στην κατάρρευση της πόλης και το έργο της αστικής ανάπλασης του κέντρου ως η κορωνίδα της προσέλκυσης τουριστών.

Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι συνήθως σκληρή και στην περίπτωση του Άργους είναι αδυσώπητη. Μόνο λοβοτομημένος μπορεί  να πιστέψει ότι το Άργος βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση απ’ ότι πριν από μια 10ετία.

 Δυστυχώς οι τουρίστες δεν προσελκύονται ούτε από τον κουρασμένο Δήμαρχο αλλά ούτε και από τον κουρασμένο Ηρακλή. Θα ήταν άδικο να καταλογιστούν όλες οι αμαρτίες που μαστίζουν το σύνολο της χώρας σε μια δημοτική αρχή ή σε έναν Δήμαρχο.

 Κανένας όμως δεν είναι άμοιρος ευθυνών.

 Η Δημοτική Αρχή έχει την καθολική ευθύνη για τη στασιμότητα της πόλης και την εντύπωση της μικροπολιτικής στους κατοίκους.

Έχει την καθολική ευθύνη για την έλλειψη οράματος για την ανάπτυξη της πόλης.

Έχει την καθολική ευθύνη για την ανικανότητα να εκτελέσει έργα με αναπτυξιακό αποτύπωμα, υπερηφανευόμενη για το σχέδιο πόλης στο Νότιο Τμήμα όντας επί 12 χρόνια στη διοίκηση του Δήμου.

Έχει την καθολική ευθύνη για τα Μυθολογικά Πάρκα στις Μυκήνες και τους σωτήρες με τα  δισεκατομμύρια δολάρια από την Παπούα

Έχει την καθολική ευθύνη για τη σωρεία απευθείας αναθέσεων σε εταιρείες που υποκαθιστούν τη λειτουργία του Δήμου και των δημοτικών επιχειρήσεων.

Έχει την καθολική ευθύνη για μια πόλη μπάχαλο, χωρίς παιδικές χαρές, πεζοδρόμια, κοινόχρηστους χώρους, υποδομές ανακύκλωσης, με γούβες, ετοιμόρροπα κτίρια, με εχθρούς και φίλους, με αρεστούς και…..δυσάρεστους.

Το Άργος, χρειάζεται μια διοίκηση με όραμα, γνώση, φρεσκάδα και πάνω από όλα ενσυναίσθηση για να μπορέσει να συγκεράσει απόψεις, να συνθέσει και όχι να διχάσει.

Περισσότερα Άρθρα

Ιστορική Συμφωνία, ιστορικές ευθύνες

Άρθρο του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τίτλο που δημοσιεύτηκε στο Liberal.gr Η συμφωνία για την εγκαθίδρυση στρατηγικής εταιρικής σχέσης ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γαλλία για συνεργασία στους τομείς της άμυνας και της ασφάλειας είναι ιστορικής σημασίας και εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας μας σε τρία ξεχωριστά αλλά αλληλένδετα επίπεδα. Το πρώτο είναι ότι η […]