Ο πόνος είναι μέρος της ζωής και επίσης μέρος της αγάπης. Και σε ωριμάζει.
Πολλοί από εμάς σήμερα φοβόμαστε τον εαυτό μας, την πραγματικότητά μας και κυρίως τα συναισθήματά μας. Μιλάμε συνεχώς για το πόσο υπέροχα είναι τα πράγματα στη ζωή και ταυτόχρονα τα αποφεύγουμε όσο μπορούμε. Κρυβόμαστε συνεχώς από τα αληθινά μας συναισθήματα. Λοιπόν, γιατί πιστεύεις ότι τα ανθρώπινα όντα τρέχουν συνεχώς μακριά τους και κρύβονται από αυτά, ενώ είναι τόσο ευλογημένα με ζωή και αγάπη; Η εξήγηση για αυτήν την αντίφαση είναι στην πραγματικότητα πολύ απλή: Και η ζωή και η αγάπη μερικές φορές πονάνε. Και κανείς δεν θέλει να ανεχτεί αυτή την πιθανότητα.
Όταν πολλοί από εμάς μόλις αρχίζαμε να μπαίνουμε στη ζωή, μας έκαναν να πιστέψουμε πόσο κακός και επιβλαβής είναι ο πόνος. Ωστόσο, πώς αντιμετωπίζουμε την πραγματική ζωή και την πραγματική αγάπη χωρίς να «αισθανόμαστε» πραγματικά αυτό που νιώθουμε; Ο πόνος στην πραγματικότητα σημαίνει «ξύπνημα». Για να νιώσεις ότι είσαι ζωντανός και αγαπημένος, πρέπει να μπορείς να νιώσεις και τον πόνο. Δυστυχώς, τα ανθρώπινα όντα τείνουν να καταστέλλουν ή να μην δείχνουν τον πόνο τους τις περισσότερες φορές. Παρατηρήστε αυτό. Ο πόνος, όπως και τα καλά συναισθήματα, είναι ένα συναίσθημα που πρέπει να κουβαλάς συνειδητά.
Ας μην ξεχνάμε ότι συνειδητοποιούμε πόσο δυνατοί είμαστε μόνο όταν χρειάζεται πραγματικά να είμαστε δυνατοί. Σηκωθείτε λοιπόν και αποδεχτείτε ότι ο πόνος είναι τελικά ένα «αίσθημα». Μην προσπαθήσετε να το καταπιέσετε ή να το αγνοήσετε. Μην ντρέπεστε για τον πόνο που βιώνετε. Είναι ένα κομμάτι σας. Επωφεληθείτε από την ωριμότητα που σας φέρνει ο πόνος για να γνωρίσετε τις πραγματικότητες της ζωής και της αγάπης.
Jocasta
