Είμαι λίγο βιαστική σήμερα, στις δέκα έχω ραντεβού για μαστογραφία, δεν θυμάμαι τι σκέφτηκα πέρυσι που το έκλεισα και το έβαλα τόσο πρωί, πάντα πήγαινα απόγευμα, να που με βόλεψε γιατί φέτος δουλεύω τα απογεύματα, αυτό όμως δεν το ήξερα πέρυσι, έχω λίγη αγωνία, αλλά σημασία έχει ότι πέρασε ένας χρόνος και εγώ θα ξαναπάω – να μην ξεχνάτε τον προληπτικό έλεγχο, σώζει ζωές!
Δυο λόγια λοιπόν για κάτι που με απασχόλησε χθες κι ακόμη το σκέφτομαι: ο υπουργός Εθνικής Άμυνας μίλησε πολύ φουρκισμένος για τα «επιτελεία» του, είναι σου λέει σαν ελβετικό τυρί, δηλαδή όλοι μιλάνε για όλα, τα όπλα, τις θέσεις, τα κανόνια, τα βλήματα και αυτό είναι απαράδεκτο, διότι αυτά κανονικά είναι μυστικά, δεν πρέπει να τα ξέρει κανείς, ούτε ο ίδιος ούτε η αντιπολίτευση, που τσίριζε και απαιτούσε να μάθει με το νι και με το σίγμα σε δημόσια συζήτηση τι έχουμε και τι δεν έχουμε για να πολεμήσουμε άμα χρειαστεί.
Είχε πάει κι εκείνος ο διασώστης ο Ιάσων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και μας έκανε βούκινο ότι πετάμε τους πρόσφυγες στη θάλασσα και ευτυχώς που τριγυρνάει εκεί κοντά και έχει σώσει καμπόσους, τον άκουγε άλαλος ο Κούλογλου, μέχρι το βράδυ δεν ήξερα από πού να πιαστώ. Όσο να ’ναι ταράχτηκα να ακούω από τον υπουργό ότι τα επιτελεία του το έχουν ρίξει στο λακριντί, δεν χρησιμοποιώ τυχαία τουρκικές λέξεις, ένας Έλληνας να μας κάνει βούκινο στις Βρυξέλλες και η αξιωματική αντιπολίτευση να θέλει να μάθει πόσα όπλα έχουμε, λες και είναι δύσκολο να μετρήσει – ειδικά τα βλήματα…
Κρατάτε, ρε σεις, και κάνα μυστικό. Και οι τοίχοι έχουν αυτιά… Άντε, καλημέρα και καλή αντάμωση, φίλοι!
Γιούλα Κουγιά
