Μεγαλώνοντας, ο θαυμασμός των άλλων απέναντι στα επιτεύγματά μας μειώνεται, παύουμε να είμαστε οι εξαιρετικοί και ξεχωριστοί, όχι γιατί δεν είμαστε πια αλλά γιατί η ηλικία μας θεωρεί δεδομένες αυτές μας τις ικανότητες.
Για να μην μας πιάσει απογοήτευση αλλά και για να μην αναζητάμε εναγωνίως τον έπαινο και την επικύρωση, καλό είναι να αρχίσουμε να καλλιεργούμε τον εσωτερικό έπαινο, απολαμβάνοντας μόνοι μας τις επιτυχίες μας και να καλοδεχόμαστε όσα ωραία μας πουν οι άλλοι.
Πέρα από αυτά που θα σκεφτούμε για να «ζεστάνουμε την ψυχή μας», μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε έναν καθρέφτη (ακόμα και καθρεφτάκι) όπου θα κοιτάζουμε το είδωλό μας και θα λέμε θετικές βεβαιώσεις. Έχει τη δυσκολία του στην αρχή, αλλά στη συνέχεια θα μας δώσει την ανταμοιβή και την ώθηση που θέλουμε.
