Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ
Όχι στα πειράματα με την Αργολίδα
Του Ανδρέα Πουλά – Βουλευτή Ν. Αργολίδας του Κινήματος Αλλαγής
Είναι κοινός τόπος ότι η πανδημία επανατοποθέτησε τις πολιτικές προτεραιότητες των σύγχρονων δημοκρατιών. Σε όλο τον κόσμο είναι πια ζητούμενο η ενίσχυση των δημόσιων συστημάτων υγείας και η επαναφορά της δημόσιας υγείας στην κορυφή της πολιτικής ατζέντας.
Δυστυχώς στην Χώρα μας η στήριξη του ΕΣΥ σκοντάφτει στο προεκλογικό πρόγραμμα της κυβέρνησης, που επιλέγει τις συμπράξεις ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών υγείας και τις αθρόες μετακινήσεις υγειονομικού προσωπικού αντί για νέες προσλήψεις και τις καταργήσεις δημόσιων νοσοκομείων αντί της κατασκευής νέων σύγχρονων υποδομών.
Πιστεύοντας ότι ο κόκκινος συναγερμός της πανδημίας σύντομα θα αποκλιμακωθεί μέσω της επιτάχυνσης του εμβολιασμού, οι κήρυκες του «λιγότερου κράτους»έχουν βάλει ήδη μπροστά τα σχέδια τους. Προ μηνός ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «το ΕΣΥ δεν είναι υποχρεωτικά κρατικό» προκαλώντας απορία με τον συνειρμό του και εξήγγειλε, για πρώτη φορά εδώ και δύο χρόνια, την πρόθεση της κυβέρνησης για καταργήσεις και συγχωνεύσεις υγειονομικών δομών και νοσοκομείων, προς όφελος προφανώς, των ιδιωτικών κλινικών, των διαγνωστικών κέντρων και των θεραπευτηρίων που αφέθηκαν ανενόχλητα να θησαυρίζουν, ήδη από την αρχή της πανδημίας.
Στον σχεδιασμό αυτό φαίνεται ότι εντάσσεται και η Αργολίδα καθώς ο Αναπληρωτής Υπουργός Υγείας κ.Κοντοζαμάνης απαντώντας σε επίκαιρη ερώτησή μου επιβεβαίωσε τις προθέσεις της κυβέρνησης για τη λειτουργία ενός νοσοκομείου που θα λειτουργεί στα δύο υπάρχοντα κτίρια των νοσοκομείων Άργους και Ναυπλίου. Στο ερώτημα εάν μία τέτοια διοικητική ενοποίηση συνιστά «μεταρρύθμιση» η απάντηση είναι απερίφραστα αρνητική.
Και αυτό διότι ένας σοβαρός υγειονομικός σχεδιασμός συνεπάγεται την καταγραφή και χαρτογράφηση των αναγκών κάθε υγειονομικής περιφέρειας και κάθε νομού. Η υγειονομική κάλυψη καθορίζεται όχι με βάση κυβερνητικά σχέδια επί χάρτου, αλλά σύμφωνα με τα κοινωνικά και οικονομικά χαρακτηριστικά κάθε περιοχής και τις τοπικές ιδιαιτερότητες. Συνεπώς, η ανομοιογένεια των υγειονομικών αναγκών κάθε περιοχής, δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να οδηγήσει σε οριζόντια εφαρμογή σε όλη την επικράτεια της κυβερνητικής επιλογής των συγχωνεύσεων και των καταργήσεων νοσοκομείων.
Ειδικότερα στην Αργολίδα τα δύο υπάρχοντα νοσοκομεία, έτσι όπως είναι σήμερα, αδυνατούν να εκπληρώσουν τους όρους άσκησης σύγχρονης ιατρικής και να ικανοποιήσουν τις αυξημένες ανάγκες της πανδημίας. Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά ένα νοσοκομείο με δύο ξεχωριστά κτίρια σε δύο διαφορετικές πόλεις. Αφενός αυτές οι δύο νοσηλευτικές δομές εφημερεύουν εναλλάξ και αφετέρου ως κτίρια έχουν εξαντλήσει τις δυνατότητές τους και δεν είναι δυνατή η περαιτέρω κτιριακή επέκτασή τους, ώστε να περιλάβουν την παροχή περισσότερων και ποιοτικότερων υπηρεσιών υγείας.
Η προχειρότητα της επιλογής του «ενός νοσοκομείου σε δύο κτίρια» είναι παράδειγμα οργανωτικού κατακερματισμού και υποβάθμισης των δημόσιων υπηρεσιών υγείας, σε μία περιοχή όπως η Αργολίδα, η οποία ετησίως υποδέχεται μεγάλο τουριστικό κύμα καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Πλέον και μετά την πανδημία, η προσέλκυση τουριστικών αφίξεων, ιδίως από το εξωτερικό, συνδέεται άμεσα με την υγειονομική ασφάλεια που παρέχει κάθε περιοχή και με την πληρότητα και οργάνωση των υγειονομικών δομών. Είναι λοιπόν, φανερό ότι δεν μπορεί πλέον να λειτουργήσει το μοντέλο των δύο νοσοκομείων σε δύο ξεχωριστές πόλεις και ότι πρέπει άμεσα να αναζητηθούν λύσεις για την χρηματοδότηση και ανέγερση ενός ενιαίου νοσοκομείου Αργολίδας, που να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της νέας εποχής.
Είναι ξεκάθαρο λοιπόν, ότι η υγειονομική υποβάθμιση του νομού μας δεν έχει γραφειοκρατικό χαρακτήρα και δεν πρόκειται να επιλυθεί με διοικητικές ενώσεις και συγχωνεύσεις κλινικών.
Ιδίως σήμερα που η πανδημία του Covid-19 έχει αυξήσει και διαφοροποιήσει τις υγειονομικές ανάγκες των πολιτών, δεν έχουμε την πολυτέλεια να αντιμετωπίζουμε τη δημόσια υγεία μέσα από κομματικούς παραμορφωτικούς φακούς. Οφείλουμε όμως, να ενθαρρύνουμε τον καθορισμό των υγειονομικών προτεραιοτήτων κάθε περιοχής μέσα από την καταγραφή επιστημονικών δεδομένων και την επίτευξη ευρύτερων κοινωνικών συναινέσεων. Όσοι λοιπόν, επιλέγουν να κωφεύουν και να σιωπούν, ήρθε η ώρα να πάρουν θέση πριν να είναι αργά.
