Ο ενδοσχολικός εκφοβισμός (‘’Bullying’’) και η άσκηση βίας στα σχολεία, είναι αλήθεια ότι δεν είναι καινούριο φαινόμενο. Τα παιδιά της σχολικής ηλικίας και ακόμη περισσότερο οι έφηβοι είναι συχνά “σκληρά αγγελούδια” και το δείχνουν, όταν βρουν την ευκαιρία. Είναι θλιβερό αλλά όχι πρωτόγνωρο, οι έφηβοι να δρουν σαν αγέλη και να επιτίθενται με άγρια και πρωτόγονα ένστικτα στα θύματα τους. Το πρόβλημα είναι τα όρια, οι ευθύνες και οι συνέπειες, που τίθενται και που πρέπει να γνωρίζουν είτε στο σπίτι τους είτε στο σχολείο. Ειδικά δε στο σχολείο όπου υποτίθεται, ότι πρέπει να λειτουργεί με αρχές και κανόνες, για να μη μετατραπεί σε ζούγκλα και θερμοκοιτίδα συμμοριών. Αλλά όσο το σχολείο είναι προαύλιο της κοινωνίας, άλλο τόσο είναι περίπου αναπόφευκτο η κοινωνία – που όλοι ξέρουμε, ποια είναι (αυτή) σήμερα-να επηρεάζει το σχολικό περιβάλλον. Κατά συνέπεια είναι φυσικό η ατιμωρησία και η ασυδοσία ως βασικά χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας στη σημερινή συγκυρία, να δίνουν τον τόνο στα σχολεία μας και ιδιαίτερα σ΄αυτή της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Άλλωστε η αφετηρία της κατάστασης που επικρατεί στα Ελληνικά Πανεπιστήμια, βρίσκεται στα Γυμνάσια και τα Λύκεια και από εκεί πρέπει να ξεκινήσουν “μέτρα” βελτίωσης και επιβολής στοιχειώδους πειθαρχίας, με την ευθύνη και τη βοήθεια της οικογένειας και των εκπαιδευτικών. Δυστυχώς ο απόηχος της δεκαετούς οικονομικής κρίσης, που διέλυσε προσωπικότητες, διαστρέβλωσε αξίες και πάγωσε τα ηθικά αντανακλαστικά μιας ολόκληρης κοινωνίας, έχει φτάσει ήδη προ πολλού στα σχολεία. Και εκεί οι παρενέργειες του μοιάζουν ανεξέλεγκτες. Παρά ταύτα σήμερα τίποτα και κανένας δεν έχει κατοχυρώσει ούτε τους εκπαιδευτικούς μ’ ένα πειθαρχικό οπλοστάσιο, ούτε τα σχολεία με επιστημονικά “εργαλεία” για να αντιδράσουν, όπως ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, ομάδες στήριξης, ούτε κάτι για την επιμόρφωση καθηγητών και δασκάλων. Ασφαλώς και δεν συνηθίζεται, η αναφορά σε προσωπικές εμπειρίες του υπογράφοντος κάποιο άρθρο, κάποιο δημοσίευμα. Ωστόσο καμιά φορά μπορεί να συγχωρεθεί, αν πρόκειται για προσπάθεια ενίσχυσης του κειμένου με στοιχεία που ενδεχομένως να τονώσουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Υπό αυτή την έννοια λοιπόν η χαρακτηριστική διαφορά του τότε δηλ. της όχι και πάρα πολύ μακρινής εποχής που είχα την τύχη να εργάζομαι ως εκπαιδευτικός στο σχολείο- με το τώρα , με το σήμερα εκτιμώ ότι είναι ακριβώς οι συνέπειες των πράξεων, της ανάληψης ευθύνης, της συμπεριφοράς (διαγωγής) και της […]
