Το 2019 θα είναι τα 100 χρόνια της επετείου της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Έτσι με αυτή την ευκαιρία θα δούμε την αξία του έργου του Ποντιακού Ελληνισμού τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, διότι τώρα δεν θα έχουμε καμία δικαιολογία για απραξία όσον αφορά στη διεθνοποίηση και αναμένοντας αναγνωρίσεις από τα άλλα κράτη.
Θα είναι επίσης καλό να σκεφτούμε κι εμείς σε αυτό το πλαίσιο ν’ αναγνωρίσουμε άλλες γενοκτονίες και ειδικά τις αιωνόβιες για να δώσουμε το παράδειγμα. Διότι τώρα ως αιωνόβια γενοκτονία, η δική μας έχει δείξει επί του πρακτέου ότι δεν ξεχάσαμε όσο ισχυρή κι αν είναι η τουρκική προπαγάνδα.
Αυτό σημαίνει επίσης ότι ορθώς επέλεξε ο Lemkin αυτό το παράδειγμα για να δείξει στα Ηνωμένα Έθνη τι σημαίνει η λέξη που επέλεξε, για να χαρακτηρίσει αυτό το έγκλημα της βαρβαρότητας.
Είναι επίσης η κατάλληλη χρονιά για την ονοματοδοσία οδών που υπενθυμίζουν και τους Δίκαιους που πάλεψαν για να σωθούν οι αθώοι και να μην ξεχαστεί αυτό που βίωσαν οι επιζώντες, που αποτελούν την αντίσταση της ζωής απέναντι στον τεχνητό θάνατο που προκάλεσαν οι γενοκτόνοι, που είναι βέβαια χρονοκτόνοι. Έτσι αυτό το έτος θα πρέπει να αξιοποιήσουμε όλα τα δεδομένα που έχουμε σε ιστορικό επίπεδο, αλλά και να συντονιστούμε στρατηγικά για να πετύχουμε στόχους που θεωρούνται αδιανόητοι.
